Wetgeving is niet alles. Wat in het ene land kan en mag, mag soms niet in een ander land.

Tegenwoordig probeert men binnen Europa (Europese Unie) de wetgeving omtrent de handel in dieren gelijk te stellen, doch dit is een geval van lange adem... Hierdoor blijven bepaalde wetgevingen verschillend per land.

Gelukkig kan ieder land voor zich wetgevingen toevoegen. Zo kan dit zelfs regionaal binnen hetzelfde land.

1. We beginnen binnen Europa.

Binnen de Europese Unie moet ieder hond in het bezit zijn van een Europees paspoort.

Ieder land heeft dus dezelfde blauwe boekjes, echter met dat verschil dat het land van herkomst te vinden is op de voorkant van het boekje. Het land van herkomst (waar de pup gechipt wordt) staat er tussen haakjes bij. Dit is de manier waarop men te weten komt of de pup in kwestie een verhandeld (geïmporteerd) dier is.

Zo'n Europese pas wordt gelinkt aan een microchip die onderhuids bij het pupje (of dier) geplaatst wordt. De barcode van de microchip wordt dan ook in het boekje gekleefd door de dierenarts die de chip plaatst.

Op gebied van vaccinaties is er GEEN verplichting op Europees niveau momenteel, behalve als het gaat om import en hondsdolheid. Alle honden die getransporteerd worden van het ene land naar het andere, MOETEN een vaccinatie tegen hondsdolheid hebben.

Op nationaal niveau is de vaccinatiewet voor hondsdolheid in België echter verdeeld in 2 delen.

In België is hondsdolheid boven de regio Samber & Maas (Wallonië) verplicht en niet beneden de regio Samber & Maas (Vlaanderen)...

Maw een pup geboren in België (Vlaanderen) die zijn hele leven in Vlaanderen verblijft en daar niet buiten gaat heeft GEEN verplichting tot vaccinatie tegen hondsdolheid...

Daarenboven bestaan er wettelijk GEEN verplichtingen rond vaccinaties zoals Parvo, Carré en Hepatitis.

Echter is het wel zo dat, gezien Parvo, Carré en Hepatitis heel gevaarlijke ziektes zijn met dodelijke gevolgen, fokkers standaard vaccineren tegen deze ziektes.

Men moet echter ook wel begrijpen dat vaccinatie GEEN 100% garantie geeft daar het aanmaken van antistoffen als reactie op de vaccinatie individueel afhankelijk is van het lichaam die het vaccin krijgt. Er bestaat dus wel degelijk nog steeds een kleine kans dat een hond 1 van de ziektes, waartegen ze vaccins hebben gehad, opdoet daar deze geen (of niet genoeg) antistoffen heeft aangemaakt.

2. Nationale wetgeving (België)

In ons geval Belgische wetgeving dus.

Zoals reeds vermeld zijn er GEEN wetgevingen die verplichten te vaccineren op Parvo, Carré en Hepatitis op Europees niveau, maar die zijn er ook niet op Nationaal niveau...

De enige vaccin die WEL verplicht is binnen België is de hondsdolheid (Rabies). Echter deze verplichting beslaat België niet volledig. Voor de regio boven Samber & Maas (Wallonië) is de vaccinatie wel verplicht vanwege de mogelijke aanwezigheid van wolven die de ziekte overbrengen op vossen en honden daar deze streek meer bebost en minder bewoond is dan de regio beneden Samber & Maas (Vlaanderen).

Maar nu vraagt u zich waarschijnlijk af waarom fokkers dan toch de vaccins tegen Parvo, Carré en Hepatitis geven.

Fokkers laten deze vaccins vrijwillig inenten bij dieren (pups, kittens, ...) enerzijds (en vooral) in de hoop dat het dier (pupje, kitten, ...) zo de ziekte niet zal opdoen, maar anderzijds ook om zich in te dekken tegen de garantievoorwaarden bij verkoop.

En hier komen we dus op de garantievoorwaarden voor verkoop binnen België.

In België MOET een koper bij het ophalen van een dier (pupje, kitten, jong of volwassen dier) een aankoopcontract ondertekenen.

Echter bestaat er een wetgeving op de "garantie bij het verhandelen van goederen" in ons land. Het is misschien een raar idee, maar ook dieren vallen onder deze wetgeving, ook al vind men dat het geen "goederen" zijn in de zin van het woord, maar eerder levende wezens. De wetgeving op "garantie bij het verhandelen van goederen" (aankoop & verkoop) is er als bescherming voor de koper, maar ook deels voor de verkoper.

Deze wetgeving bepaald dat men 2 jaar garantie krijgt op een gekocht goed.

Hieronder bespreek ik nu de garantievoorwaarden bij de aankoop van een pupje en het contract dat bij deze aankoop verplicht ondertekend moet worden.

Wanneer men een pupje koopt is er dus een wettelijke verplichting tot het ondertekenen van een door het ministerie van dierenwelzijn opgesteld verkoopcontract.

Dit contract dekt enerzijds de koper, maar ook de verkoper voor een deel in.

In dit contract staat vermeld dat de garantieperiode op de volgende ziektes beperkt is:

- Kattenziekte (Parvovirose veroorzaakt door Parvovirus): 10 dagen

- Hondenziekte (ziekte van Carré veroorzaakt door Morbillivirus ): 10 dagen

- Rattenziekte (Hepatitis Contagiosa veroorzaakt door Adenovirus): 6 dagen

De reden hiervoor is dat de incubatieperiode, maw de periode tussen de besmetting en het uiten van de eerste symptomen van de ziekte, het aantal dagen bedraagt van de garantie. Voor de kattenziekte is de incubatieperiode dus 10 dagen, voor de hondenziekte 10 dagen en voor de rattenziekte 6 dagen.

Indien uw pupje dus ziekteverschijnselen heeft binnen deze periodes, betekend dit dat de ziekte werd opgedaan bij de fokker. Stel dat uw pupje pas na 14 dagen ziek wordt dan is de fokker niet meer verantwoordelijk voor deze ziektes daar het pupje deze niet heeft opgelopen bij de fokker, maar daar waar u met het pupje bent geweest.

Echter zoals reeds aangegeven hier bestaat er steeds een kans dat uw pupje geen antistoffen heeft aangemaakt als reactie op het vaccin. Het is dus aangewezen op te letten waar je met je pupje gaat zolang het herhalingsvaccin niet is gegeven, ook al is dit opnieuw geen 100% garantie...

Tot daar de ziektes die onder garantie beperkt zijn. Voor alle andere ziektes geldt de 2 jaar garantie dus.

In dit zelfde contract staat ook een gedeelte vermeld voor de volgende afwijkingen (anomaliën):

- Cryptorchidie (ontbreken van 1 of beide teelballen)

- Entropion (naar binnen gekruld ooglid)

- Ectropion (naar buiten gekruld ooglid)

- Navelbreuk (scheur in buikwand ter hoogte van de navelstreng)

Bij deze afwijkingen is het zo dat de dierenarts, wanneer die de pups vaccineert en chipt, ook op deze afwijkingen moet controleren. Zijn 1 van deze afwijkingen aanwezig, dan kun je het pupje weigeren, de koop annuleren of een ander pupje vragen.

Er is trouwens een ruimte (documentje) voorzien in het paspoort die dient als gezondheidscontrole en ingevuld + ondertekend moet worden door de dierenarts alvorens de pup mag "reizen" of dus de fokker verlaten.

Zelf wil ik er wel bij vermelden dat bovenstaande afwijkingen (met uitzondering van navelbreuk) niet altijd onmiddellijk vast te stellen zijn wanneer het pupje de fokker verlaat.

Zo zijn teelballetjes van pups bij reuen heel klein en zitten die soms nog in de liesstreek wat het niet evident maakt de aanwezigheid te voelen. Het indalen in de balzak kan ook lang duren. Pas als een reu op de leeftijd van ½ jaar komt en één of beide testikels nog niet zijn ingedaald, dan zal dit later ook niet meer gebeuren. Zo hadden wij zelf een reu waarvan de testikels pas aan 9 maand ingedaald waren in de balzak.

Ook entropion en ectropion kunnen op eender welke leeftijd voorkomen en zijn dus binnen de garantieperiode niet altijd zichtbaar. Bepaalde rassen zijn vatbaarder voor deze afwijkingen dan andere. Echter zijn deze afwijkingen erfelijke afwijkingen en dus, ook al ontstaat de afwijking pas na de aankoop, is het goed de fokker er van op de hoogte te brengen zodat deze er rekening mee kan houden binnen het fokbeleid.

Navelbreuk is zeker te voelen wanneer de pups gechipt en gevaccineerd worden. Een navelbreuk is niet altijd een erfelijk probleem. Deze kan ontstaan omdat de moeder, die bij geboorte de navelstreng zelf doorbijt indien de fokker niet ingrijpt, te hard aan de navelstreng trekt. Hierdoor ontstaat er een scheurtje ter hoogte van de navel in de buikwand. Een kleine ingreep zorgt er dan voor dat dit hersteld wordt.

Ook hier geldt dus dat voor alle andere afwijkingen een garantie bestaat van 2 jaar.

3. Regionale wetgeving (Wallonië vs Vlaanderen)

Zoals reeds vermeld bestaan er regionale wetgevingen zoals bij de vaccinatie van hondsdolheid die verschillen tussen de regio's Vlaanderen en Wallonië.

Nog een regionale wetgeving die verschillend is tussen Vlaanderen en Wallonië is het hondenfokkerijbeleid. In Wallonië is geen sprake van een dergelijk beleid.

Let op want dit beleid betreft niet alle hondenkwekers. Je kan hondenkwekers hebben die dit beleid wel volgen en anderen volgen dit beleid niet.

Opgelet!!!

Om het nog wat moeilijker te maken kan een Waalse hondenkweker zich wel aansluiten en het Vlaamse hondenfokkerijbeleid volgen...

Verwarrend niet?

Vaak zijn het echter stamboekorganisaties (zoals bvb de KMSH) die zich aansluiten en dit fokbeleid volgen.

De hondenfokkerij is een gedeelte die zorgt voor de wetgeving rond raszuiverheid, DNA ziektes en andere gezondheidstesten.

Wanneer een kweker echter het hondenfokkerijbeleid volgt, dan is die aan bepaalde wetgevingen gebonden zoals het verplicht identificeren via DNA van ouderdieren en pups. Hierdoor is er vaak dus enkel sprake van raszuivere honden (al dan niet met stamboom).

Wie dit beleid volgt is daarenboven verplicht, voor 21 geselecteerde rassen, DNA testen uit te voeren op specifieke ziektes en afwijkingen (op de ouderdieren) alvorens die te mogen inzetten in de fok. De DNA testen zijn rasspecifiek en verschillen dus per ras.

Zoek je dus een raszuivere hond van een specifiek ras (met of zonder stamboom), dan is het steeds goed de fokker te vragen of ze het Vlaams hondenfokkerijbeleid volgen.

4. Vrijwillige testen en vaccinaties buiten wetgeving.

In de vorige hoofdstukken zag men hoe de wetgeving, fokkerijbeleid & garanties in elkaar steken.

Zoals reeds vernomen worden de vaccinaties tegen Parvo, Carré en Hepatitis vrijwillig uitgevoerd door de fokker. Een goede en degelijke fokker, ook zonder stamboom, is echter bezorgd voor z'n pupjes.

Deze bezorgdheid heeft er voor gezorgd dat bepaalde fokkers nog verder gaan, wat testen betreft, dan deze beschreven in het Vlaamse fokkerijbeleid gezien ook niet alle rasspecifieke DNA testen verplicht zijn door dit fokkerijbeleid.

Tegenwoordig bestaan er per ras een resem van DNA testen die er voor kunnen zorgen dat een bepaalde afwijking of ziekte in de pupjes die een fokker produceert, niet geuit worden.

Al deze DNA testen worden ook Vrijwillig getest door een fokker. Hoeveel testen een fokker dus op z'n dieren uitvoert hangt af van de fokker zelf en van wat de fokker belangrijk vind. Het voordeel van DNA testen is dat men niet altijd iedere generatie moet gaan testen om er voor te zorgen dat een afwijking of ziekte niet voorkomt bij de pups, maar dat is een ander verhaal en uitleg over DNA en erfelijkheid die hier te uitgebreid zou zijn.

Hoe dan ook de lijst van DNA testen is lang, heel lang voor bepaalde rassen... en dus kunnen deze kosten heel hoog oplopen voor de fokker.

Voila dit zijn zowat de opgesomde hoofdpunten, op deze datum van schrijven, rond wetgeving & garanties. Af en toe zijn er wijzigingen in wetgevingen of het fokkerijbeleid en het is dus zeker steeds aangewezen om te checken of er wijzigingen zijn gebeurd sinds dit schrijven.

Ik hoop jullie echter op de goede baan te hebben gezet voor verder onderzoek.

Groetjes

The Border Inn